کوچه خیال

اثر : استاد کامران دیندار

گویند  گل  دمید  و  چمن  مشکبار  شد   

آمد به وجد و مطرب و غم در حصار شد   

گویند  مردمان     جوان  بخت  و  کامکار   

مطرب بخوان  که  موسم بوس کنار شد

    هر  چند شد  بهار و چمن گشت زر نگار     

بی تو مرا  چه سود که  فصل بهار شد

   آمد  بهار    و   حلقه  بزم    مرا    نکوفت    

دردا    عروس    درد   مرا  پرده  دار شد

 مجنون را اگر شب غم تیره شد چه باک  

روز    سفید  من  ز  غمت   شام  تار  شد 

 ای وای  از آن سپیده  دم    تلخ  و  جانگزا  

         ای وای از آن دمی   که  دلم سوگوار شد        

رفتی  تو   از   کنار  من  ای     نو بهار   من 

  چون  لاله   قلب  زار    منت    داغدار  شد 

    خورشید    می دمید  و  ز  بوی  فراق   تو    

   مرغ  دلم  چو   قمری  شیدا  خمار   شد

         دانی که بیرخت به گلستان چسان شدم     

  چشمان    پر  ملال      منت  اشکبار  شد

      از بس  که   ژاله  می چکد از  نرگس ترم     

  گلزار    دیده ام   ز   غمت  لاله  زار   شد

 گفتم   به    کوهسار   غمم  را   عیان   کنم 

    گریان   به  حال    زرد  دلم   کوهسار شد   

   بغض   فلک   گرفت  چو   فریاد   من شنید  

  ماتم    سرا     ز  حال     دلم    روزگار   شد

     بسیار  قصه     از  غم    هجران   شنیده ام  

  اما    غم    فراق  تو     چون  چوب  دار  شد

 آتشکده   دل    است  و  زمستان  نگاه من

   چون  دیده های  برفیم  آتش  حصارشد  

از  مدعی دیگر   چه  شکایت کنم  که   چون 

  دردا     طناب     دار    دلم       زلف  یار  شد

 ای   باغبان      چگونه      کنم  ترک  گلستان  

از عشق    نو گلی     دل  من   بی قرار شد

 با من مگو دگر سخن از عشق    و  عاشقی  

  مهر  و    وفا فنا  شد و  دل    شرمسار شد

    از    طعنه   رقیب   و    ز    بی مهری   حبیب   

  دلخسته ی      عاشقی  بخدا  خاکسار  شد

از  کوچه  خیال من  آن ماه وش  گذشت

          چندان گریستم   که دل از غصه خوار شد         

  شاه است و تاج دارد برسر ولی چه سود  

  از   خون  خیل     غمزدگان   تاج دار   شد

کامران اگر  چه کند دل  از روزگار دون

در ملک  شعر خیمه  زد   و  نامدار شد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: