بیوگرافی ویلیام شکسپیر

ویلیام شكسپیر William Shakespeare (1564-1616)، نمایش‌نامه‌نویس، شاعر و نویسنده انگلستان یکی از مشهورترین چهره های فرهنگ و ادبیات جهان است. وی در خانواده ای فقیر به دنیا آمد، در همان دوران کودکی بسیار به ادبیات علاقه نشان داد. سخن سرای آون (Bard of Avon ) لقبی است که به خاطر محل تولدش در آون واقع در استراتفورد انگلیس به وی داده‌اند. اما بسیاری از حقایق زندگی او مبهم است.

او تحت تاثیر هنر پیشگان قرار گرفت و به سراغ تماشاخانه های مختلف رفت. در دوران نخستین خود را محدود تئاتر نکرد و در سال ۱۵۹۳ شعر عشقی اساطیری "ونوس و آدونیس" و در سال پس از آن نیز "  ربودن لاکریس" را منتشر ساخت. 

ترجمه اشعار

ویلیام شکسپیر

وقتی چهل زمستان پیشانی تو

را از همه طرف

احاطه و محاصره کرد
و در کشتزار جمال تو چین و

شیارهای عمیق حفر نمود
زمانی که این پوشش جوانی

غرور آمیز را
به صورت لباس ژنده و کم ارزش

درآورد
اگر از تو پرسیدند
آن همه زیبایی تو کجا شدند
آن همه خزانه با ارزش روزهای

نشاط و جوانی کجا رفتند
اگر بگویی در گودی چشمان فرو رفته ام
گم شده اند
شرمساری بی فایده است
چقدر سرمایه گذاری زیبایی
اگر میتوانستی

جواب دهی
"این طفل زیبای من حساب مرا صاف
و جوابگو عذرخواه

پیری من است"
زیباییش ثابت کننده زیبایی توست
که آنرا به ارث برده است

شکوه ِ دنیا همچون دایره ای 

بر روی آب است
که هر زمان بر پهنای خود می افزاید
و در منتهای بزرگی هیچ می شود.

هر زمان که از جور ِ روزگار
و رسوایی ِ میان ِ مردمان
در گوشه ی تنهایی بر بینوایی ِ

خود اشک می ریزم،
و گوش ِ ناشنوای آسمان را با

فریادهای بی حاصل ِ خویش می آزارم،
و بر خود می نگرم و بر بخت ِ بد ِ

خویش نفرین می فرستم،
و آرزو می کنم که ای کاش

چون آن

دیگری بودم،
که دلش از من امیدوارتر
و قامتش

موزون تر
و دوستانش بیشتر است.
و ای کاش

هنر ِ این یک
و شکوه و شوکت ِ آن دیگری از آن ِ من بود،
و در این اوصاف چنان

خود را محروم می بینم
که حتی از آنچه بیشترین نصیب را برده ام
کمترین خرسندی

احساس نمی کنم.
اما در همین حال که خود

را چنین خوار و حقیر می بینم
از بخت ِ نیک، حالی به

یاد ِ تو می افتم،
و آنگاه

روح ِ من
همچون چکاوک ِ

سحر خیز
بامدادان از خاک ِ

تیره اوج گرفته
و بر دروازه ی بهشت سرود می خواند
و با یاد ِ عشق ِ تو
چنان دولتی به من دست می دهد
که شأن ِ سلطانی به

چشمم خوار می آید
و از سودای مقام ِ خود با پادشاهان، عار دارم.

من گل رز دیده ام، نقاب که از چهره بردارد

سفید و قرمز است 
اما چنین گلی بر گونه های معشوقم ندیده ام. 
عطر هایی هستند

با رایحه ی دلپذیر 
بیشتر از رایحه ای که معشوق

من با خود دارد. 
چشمان معشوقه ام بی شباهت به خورشید است 
مرجان بسیار قرمز تر از لبان اوست. 
من دوست دارم معشوقم حرف بزند

ین راه قدم برمی دارد

به همسفری چه حاجت است؟

*******************
 

فردا، و فردا و فردا،
با گام‌های کوتاه، از روزی به روز دیگر،
 تا آخرین حرف ثبت شده در  دفتر عمر می خزد؛
 و تمام دیروزهایمان راه مرگ خاک آلود را برای ابلهان روشن کرده است.
 خاموش، خاموش، ای شمع حقیر!
زندگی چیزی جز سایه‌ای لرزان نیست، بازیگری است بینوا
 که ساعت خویش را بر صحنه جولان می دهد و می خروشد
 و آنگاه چیزی شنیده نمی شود. حکایتی است
 که  احمقی آن را گفته است، پر از هیاهو و خشم، که معنا ندارد.

وقتی قندیل های یخ از دیوار می آویزد ،
و " دیک " شبان با های دهانش سر انگشت هایش را گرم می کند
و "تام " کنده های هیزم را به تالار می کشد
وقتی سطل شیر ، یخ زده به خانه می رسد ،
وقتی خون در رگ ها منجمد می شود و جاده ها را گل می پوشاند ،
جغد با چشمان خیره ،آواز شبا نه اش را می خواند
" هو ،هو !
آوای خوشی است
وقتی " جو آن " چرب و چیلی کفکیر را در دیگ می چرخاند
وقتی باد با تمام توان می وزد و می غرد
و سرفه ها کشیش را از سخن گفتن باز می دارد
وقتی پرندگان در برف روی تخم هایشان می خوابند ،
و نوک بینی " مریان " سرخ و ملتهب به نظر می آید
وقتی سیب های کباب شده در کاسه صدا می کنند
جغد با چشمان خیره ، آواز شبانه اش را می خواند
هو ، هو !"
آوای خوشی است
وقتی جو آن چرب و چیلی کفکیر را در دیگ می چرخاند 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: