استادشهریار چند اشعار ترکی و فارسی
   
                       

          نمای درون آرامگاه شهریار                                          

                                                         

     اشعار ترکی و فارسی                                                    

                                                                           

        ترجمه اشعارترکی                                                

          و اشعار فارسی                                             

           کمیاب                                     

       از                                     

       استاد شهریار                                

                                           

                

                                                         

    و دو غزل معروف

              

    علی ای همای رحمت

                 و....

             حالاچرا


 

توركون ديلي تك سوگلي،ايستكلي ديل اولماز

 


ئوزگه ديله قاتسان، بو اصيل ديل، اصيل اولماز

 


ئوز شعريني فارسا-عربه قاتماسا شاعر

 


شعري اوخيانلار، ائيشدنلر كسيل اولماز

 


فارس شاعري چوخ سوزلريني بيزدن آپارميش

 


"صابر" كيمي بير سفره لي شاعر،پخيل اولماز

 


توركون مثلي فولكلري دنيادا تكدير

 


خان يورقاني،كند ايچره مثل دير،ميتيل اولبماز

 


آذر قوشوني،قيصر رومي اسير ائتميش

 


كسري سؤزيودير بير بئله تاريخ ناغيل ائولماز

 


پيشميش كيمي ، شعرين ده گرك داد-دوزي اولسون

 


كند اهلي بيلر لر كي دوشابسيز خشيل اولماز

 


سؤزلرده جواهر كيمي دير، اصلي بدلدن

 


تشخيص وئرن اولسا بوقدر زير-زبيل اولماز

 


شاعر اولا بيلمزسن ، آنان دوغماسا شاعر

 


مس سن ،آبالام ، هر ساري كوينك قيزيل اولماز

 


چوق قيسّا بوي اولسان اوليسان جن كيمي شيطان

 


چوق دا اوزون اولما كي اوزون دا عقيل اولماز

 


مندن ده نه ظالم چيخار ، اوغلوم ، نه قصاص چي

 


بير دفعه بوني قان كي ايپكدن قيزيل اولماز

 


آزاد قوي اوغول عشقي طبيعت ده بولونسون

 


داغ-داشدا دوغولموش دلي جيران حميل اولماز

 


انسان اودي تودسون بو ذليل خلقين اليندن

 


الله ي سؤرسن ، بئله انسان ذليل اولماز

 


چوق دا كي سرابون سويي وار ياغ-بالي واردير

 


باش عرشه ده چاتدير سا سراب اردبيل اولماز

 


ملت غمي اولسا،بو جوجوق لارچؤپه دؤنمز

 


اربابلار يميزدن دا قارينلار طبيل اولماز

 


دوز واختا دولار تاخچا-طاباق ادويه ايله

 


اوندا كي ننه م سانجيلانار زنجفيل اولماز
----------------------------------------------------------------

 

گلچینی از غزل  های ترکی شهریار

 

همراه با ترجمه فارسی

 

 

 

سن یاریمین قاصدی سن ایلش سنه چای دمیشم

 

(تو قاصد یارم هستی بنشین برایت چای سفارش داده ام)

 

خیالینی گوندریپ دیر بســــکی من آخ وای دمیشم

 

 (از بس که من آه و ناله کرده ام خیالش را فرستاده )

 

آخ گجه لر یاتمامیشام من سـنه لای لای دمیشم 

 

(آه که شبها از غم فراقت نخفته ام و برایت لای لای گفته ام)

 

سن یاتالی من گوزومه اولدوزلاری سای دمیشم

 

(آن دم که به خواب نازفرو رفته ای بجایت تاسحر ستاره هارا شمرده ام)

 

هر کس سـنه اوالوز دیه اوزوم سنه آی دمیشــم

 

 (هر کس به تو ستاره گفته است خودم برایت ماه گفته ام)

 

سندن سورا حیاته من شیرین دسه زای دمیشم

 

(بعد از تو این زندگی هر قدر هم شیرین باشد در نظرم تلخ خواهد بود)

 

هر گوزلدن بیر گل آلیپ ســــن گوزه له پای دمیشم

 

 (از هر ماه رخی شاخه گلی گرفته و برایت دسته گلی فرستاده ام)

 

ســـین گون تک باتماقیوی آی باتانا تای دمیشـم

 

(و غروب خورشید وار تو را مانند ماه گرفتگی  دیده ام چون ماه من بودی)

 

ایندی یایا قیـش دییرم سابق قیشا یای دمیشم

 

(حال به بهار زمستان خواهم گفت اما قبل ها به زمستان بهار گفته ام)  


 
تورکی بیر چشمه ایسه من اؤنی دریا ائله دیم

 


بیر سؤیوق معرکه نی محشر کبرا ائله دیم

 


بیر ایشیلتی دی سها اولدوزی تک گؤرسنمز

 


گؤز یاشیملا من اونی عقد ثریا ائله دیم

 


امیدیم وار کی بو دریا هله اقیانوس اؤلا

 


اؤنا ضامین بو گؤزل عشقيمي اهدا ائله ديم

 


تورکی واللاه آنالار اوخشاقی لایلای دیلی دیر

 


دردیمی من بو دوا ایله مداوا ائله دیم.

وطن بایتای دیر، سازدیر، آشیق دیر
----------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------
آنا تک ، جاندان عزيزدير آنا توْپراق ، “آنا ديل”

 


حؤرمتين ساخلا ياشارکن ، آنالار قدريني بيل

 


وطنين کيمليگيدير ، وارليغينين داش تَمَلي

 


کيمليگين بايراغيدير هر بالانين دوْغما ديلي

 


“آنا ديل”‏دير بَزه‏يَن دويغولارين اوْيلاغيني

 


سوسله‏ين آرزيلاري ، سئوگي ـ سئوينجين باغيني

 


بولبول اؤز “دوْغما ديلي” ايله گوله سؤيلر سؤزونو

 


هر گول اؤز رايحه‏سي ايله تانيدار اؤز اؤزونو

 


“آنا ديل”دير داشيان لايلالارين جان داديني

 


“آنا ديل”دير ياشادان اؤولادينين اؤز آديني

 


آنا ديلدير ائلينين تاريخي ، آيدين تانيغي

 


يوردونون ، اؤلکه‏سينين آيناسي ، سؤنمز چيراغي

 


“آنا ديل”ده آنانين سئوگيسي ، عطري ، دادي وار

 


“آنا ديل”ده وطنين شانلي شرفلي دادي وار
----------------------------------------------------------------

 

گلچینی از غزل طنز شهریار

 

همراه با ترجمه فارسی

 

 

 

یار گونومی گؤی اسگییه توتدو کی دور منی بوشا

 

(همسرم روزگارم را سیاه کرده که زودی طلاقم بده)

 

جوتچو گؤروبسه ن اؤکوزه اؤکوز قویوب بیزوو قوشا ؟

 

(کجا دیدی که شخم زن گاو رو بذازه، با گوساله زمین شخم بزنه)

 

سن اللینی کئچیب یاشین ، من بیر اوتوز یاشیندا قیز

 

(سن تو از 50 گذشته، من یه دختره 30 ساله)

 

سؤیله گؤروم اوتوز یاشین نه نیسبتی اللی یاشا ؟

 

(بگو بینم 50 سال با 30 چه سنخیتی داره)

 

سن یئره قویدون باشیوی من باشیما نه داش سالیم ؟

 

(تو اگه سرتو گذاشتی زمین من چه خاکی سرم کنم)

 

بلکه من آرتیق یاشادیم نئیله مه لی ؟ دئدیم یاشا

 

(شاید من زیاد عمرم کردم اون وقت

 

باید چیکار کنم، گفتم زندگی کن)

 

بیرده بلالی باش نچون یانینا سوپورگه باغلاسین؟

 

(تازه کجا دیدی که سری که درد

 

نمی کنه به اش دستمال ببندند)

 

بؤرکو باشا قویان گرک بؤرکونه ده بیر یاراشا

 

(آدم باید پاشو به اندازه گلیمش دراز کنه)

 

دئدیم: قضا گلیب تاپیب ، بیر ایشیدی اولوب کئچیب

 

(گفتم کار تقدیر چنین بود، اتفاقی است که افتاده)

 

قوربانام اول آلا گؤزه ، حئیرانان اول قلم قاشا

 

(قربون اون چشم سیاهت، حیران اون ابروی کمندت)


ایگید اوغلان ائلین آتماز!
دوستو نامرده ساتماز!
غوربت ئولکه بهشت اولسا!
وطن تورپاغئنا چاتماز

شعرهای نایاب

 

فارسی استاد شهریار

 

قــمار عاشـــــقان بردی نـــــدارد از نـــداران پرس ---

 

--کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس

 

جوانی‌ها رجزخوانی و پیریها پشیمانی اســـــت ---

 

--شب بدمستی وصبح خمار از میگساران پرس

 

تو کز چشـم و دل مــردم گریزانی چه میـــدانی ---

 

--حدیث اشــک و آه من برو از باد و باران پرس

 

جهان ویران کندگر خود بنای تخت جمشیداست --

 

--- بــرو تاریـخ این دیر کهن از یـــادگـــاران پرس

 

سـلامــت آنسـوی قافســت و آزادی در آن وادی --

 

---نشان منزل سیمرغ از شاهین شکاران پرس

 

به چشم مدعی جانان جمال خویــش ننماید ---

 

-- چراغ از اهل خلوت گیر و راز از رازداران پرس 

 

)))))))))))))))))))&&&&&&&&&&&&&&&&&

 

   از زنــدگــانیــــم گــــله دارد جــوانیــــــم----

 

- شرمنده‌ی جوانـــی از این زندگانیـم

 

دارم هـــوای صحبت یــــاران رفتـــــه را ---

 

--یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

 

پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق---

 

-- داده نویــــــد زندگــــی جــاودانیـــــم  

 

ناز درویشــــــــان و اســــتغنای ایشــــــان کز بشر --

 

--- سرفرو بردند و از افرشته ســر بر میــکنند

 

جام جادوئی است بار نــدان که تا سر میکشیش -

 

----جان به جانان وصل و دل پیوند دلبر میکنند

 

گر تو بی کفش و کُله جَســـتی بکــــوی میــــکده ---

 

-- بی سر و پایان عشقت تاج بر سر میکنند

 

آری اســـــتغنای طبـــــع و کیـــــمیـــــای تربیـــــت --

 

--- لعل را همسنگ خـاک و خاکرا زیر میکنند

 

ســینه صافی کن که از باران رحمـت چون صــدف --

 

--- دامن دریــــا دلان پُر دُرّ و گـــــوهر میـکنند

 

شـــــهریار از پلـــــه هـــــای عـرش اگــــر بالا روی--

 

---قدسـیان بینی که شعر حافظ از بر میکنند 

 

و دو غزل

 

معروف

 

علی ای همای رحمت

 

و.... حالاچرا

   علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

 

 که به ماسوا فکندی همه سایه ی هما را

 

 دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين

 

 ه علي شناختم    به خدا قسم  خدا را

 

 به خدا که در دو   عالم اثر    از فنا نماند

 

  چو علي گرفته باشد سر چشمه ي بقا را

 

 مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ

 

   به شرار قهر   سوزد   همه جان ماسوا را

 
 برو اي گداي مسکين در خانه ي علي زن

  

که نگين   پادشاهي    دهد   از کرم گدا را

  

بجز از علي که گويد به پسر که قاتل من

 

  چو اسير تست اکنون به اسير کن مدارا

  

بجز از  علي که   آرد پسري    ابوالعجائب

 

که علم    کند    به     عالم شهداي کربلا را

 

چو به دوست عهد      بندد ز ميان پاکبازان

 

چو   علي که    ميتواند که بسر برد وفا را

 

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت

 

 متحيرم   چه    نامم     شه    ملک لافتي را

 

بدو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمت

 

که ز     کوي    او غباري    به     من آر توتيا را

 

به اميد آن     که شايد    برسد    به خاک پايت

 

چه   پيامها    سپردم     همه سوز دل صبا را

 

چو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندان

 

که ز جان    ما     بگردان     ره    آفت قضا را

 

چه زنم چوناي هر    دم ز نواي شوق او دم

 

که لسان غيب    خوشتر      بنوازد اين نوا را:

 

«همه شب در اين اميدم که نسيم صبحگاهي

 

به پيام     آشنائي    بنوازد      و      آشنا را»

 

ز نواي     مرغ يا حق     بشنو    که در دل شب

 

   غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا

 حالا چرا

 آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

 

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

 

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

 

 نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی

 

سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

 

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست

 

 من که یک امروز مهمان توام فردا چرا

 

نازنینا   ما به   ناز   تو   جوانی داده ایم

 

دیگر اکنون با جوانان   ناز   کن با ما چرا

 

وه که با این عمرهای     کوته   بی اعتبار

 

اینهمه غافل شدن از چون منی شیدا چرا

 

شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود

 

ای لب شیرین جواب تلخ   سر    بالا   چرا

 

ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت

 

اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا

 

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند

 

در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

 

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین

 

خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا

 

شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر

 

این سفر راه قیامت    میروی      تنها چرا

   

تاریم منیم

سیزلاییر احوالیما صبحه قدر تاریم منیم

تکجه تاریم دیر قارا گونلرده غم‌خواریم منیم

چوخ وفالی دوستلاریم واردیر، یامان گون گلجه‌یین

تاردان اوزگه قالماییر یار وفاداریم منیم

یئر توتوب غمخانه ده، قیلدیم فراموش عالمی

من تارین غمخواری اولدوم، تار غم‌خواریم منیم

گوزلریمه هر تبسم سانجیلیر نئشتر کیمی

کیپریگی خنجردی، آه، اول بی وفا یاریم منیم

آسمان آلدی کناریمدان آی اوزلو یاریمی

یاش توکر اولدوز کیمی بو چشم خون‌باریم منیم

ای بو غملی کونلومون تاب و توانی، سویله بیر

عهد و پیمانین نه اولدو، نولدو ایلغاریم منیم

شهریارم گر چی من سوز مولکونون سلطانی‌یم

گوز یاشیمدان باشقا یوخدور در شهواریم منیم

استاد محمدحسین شهریار

 

پروانه وشمع

 

برق اولمادی، قیزیم گئجه یاندیردی لاله‌نی

پروانه‌نین، اودم ده باخیردیم اداسینه

گؤردوم طواف کعبه ده یاندیقجا یالواریر

سؤیلور: «دؤزوم نه قدر بو عشقین جفاسینه؟

یا بو حجاب شیشه‌نی قالدیرکی ساورولوم

یا سوندوروب بو فتنه‌نی، باتما عزاسینه!»

باخدیم کی شمع سؤیله دی: «ای عشقه مدعی !

عاشق هاچان اولوب یئته اؤز مدعا سینه؟

بیر یار مه لقادی بیزی بئیله یاندیران

صبر ائیله یاندیران دا چاتار اؤز جزاسینه»

اما بو عشقی آتشی عرشی‌دی، جاندا دیر

قوی یاندیریب خودینی یئتیرسین خدا سینه

محمدحسین شهریار



یار قاصدی

سن یاریمین قاصیدی سن

اگلش سنه چاى دئمیشم

خیالینى گوندره‌یب دیر

بس کى من آخ- واى دئمیشم

آخ! گئجه‌لر یاتمامیشام

من سنه لاى- لاى دئمیشم

سن یاتالى، من گؤزومه

اولدوزلاری سای دئمیشم

هر کس سنه اولدوز دئیه

اؤزوم سنه آى دئمیشم

سندن سونرا، حیاته من

شیرین دیسه، زاى دئمیشم

هر گوزه‌لدن بیرگول آلیب

سن گؤزه‌له پاى دئمیشم

سنین گون تک باتماغیوى

آی باتانا تای دنمیشم

ایندى یایا قیش دئییرم

سابق قیشا یاى دئمیشم

گاه طویووی یاده سالیب

من ده لى، ناى- نای دئمیشم

سونرا یئنه یاسه باتیب

آغلاری های هاى دئمیشم

اتک دولو دریا کیمى

گؤز یاشیما، چاى دئمیشم

عمره سوره‌ن من قره گون

آخ دئمیشم، وای دئمیشم

استاد شهریار

 


 

پیام به انیشتن

انشتن یک سلام ناشناس البته  می‌بخشی،

دوان در سایه روشن‌های یک مهتاب خلیایی

نسیم شرق می‌آید، شکنج طرّه‌ها افشان

فشرده زیر بازو شاخه‌های نرگس و مریم

از آن‌هایی که در سعیدیه‌ی شیراز می‌رویند

زچین و موج دریاها و پیچ و تاب جنگل‌ها

دوان می‌آید و صبح سحر خواهد به سر کوبید

در خلوت سرای قصر سلطان ریاضی را.

***

درون کاخ استغنا، فراز تخت اندیشه

سر از زانوی استغراق خود بردار

به این مهمان که بی‌هنگام و ناخوانده است، دربگشا

اجازت ده که با دست لطیف خویش بنوازد،

به نرمی چین پیشانی افکار بلندت را

به آن ابریشم اندیشه‌هایت شانه خواهد زد

نبوغ شعر مشرق نیز با آیین درویشی

به کف جام شرابی از سبوی حافظ و خیام

به دنبال نسیم از در رسیده می‌زند زانو

که بوسد دست پیر حکمت دانای مغرب را

***

انشتن آفرین بر تو،

خلاء با سرعت نوری که داری، در نوردیدی

زمان در جاودان پی شد، مکان در لامکان طی شد

حیات جاودان کز درک بیرون بود پیدا شد

بهشت روح علوی هم که دین می‌گفت جز این نیست

تو با هم آشتی دادی جهان دین و دانش را

انشتن ناز شست تو!

نشان دادی که جرم و جسم چیزی جز انرژی نیست

اتم تا می‌شکافد جزو جمع عالم بالاست

به چشم موشکاف اهل عرفان و تصوّف نیز

جهان ما حباب روی چین آب را ماند

من ناخوانده دفتر هم که طفل مکتب عشقم،

جهان جسم، موجی از جهان روح می‌دانم

اصالت نیست در مادّه

***

انشتن صد هزار احسنت و لیکن صد هزار افسوس

حریف از کشف و الهام تو دارد بمب می‌سازد

انشتن، اژدهای جنگ...!

جهنم کام وحشتناک خود را باز خواهد کرد

دگر پیمانه‌ی عمر جهان لبریز خواهد شد

دگر عشق و محبت از طبیعت قهر خواهد کرد

چه می‌گویم!

مگر مهر و وفا محکوم اضمحلال خواهد بود؟

مگر آه سحرخیزان سوی گردون نخواهد شد؟

مگر یک مادر از دل «وای فرزندم» نخواهد گفت؟

***

انشتن بغض دارم در گلو دستم به دامانت

نبوغ خود به کام التیام زخم انسان کن

سر این ناجوانمردان سنگین دل به راه آور

نژاد و کیش و ملّیت یکی کن ای بزرگ استاد

زمین، یک پایتختِ امپراطوریِ وجدان کن

تفوق در جهان قائل مشو جز علم و تقوا را

***

انشتن نامی از ایران ِ ویران هم شنیدستی؟

حکیما، محترم می‌دار مهد ابن سینا را

به این وحشی تمدّن گوشزد کن حرمت ما را

انشتن پا فراتر نه جهان عقل هم طی کن

کنار هم ببین موسی و عیسی و محمّد را

کلید عشق را بردار و حلّ این معمّا کن

و گر شد از زبان علم این قفل کهن واکن

انشتن بازهم بالا

خدا را نیز پیدا کن

استاد شهریار


 

ناز ائیله میسن

چوخلار انجیکدی کی، سن اونلارا ناز ایله میسن

من ده اینجیک کی، منیم نازیمی آز ایلمه میسن

ائتمیسن نازی بو ویرانه کؤنولده سلطان      

ائوین آباد اولا، درویشه نیاز ایله میسن

هر باخیشدا چالیبان کیپریگی مضراب کیمی

بیر قولاق وئر بو سینیق قلبی نه ساز ایله میسن؟

باشدان آچ یایلیغی افشان ایله سوسن- سنبل

سن بیزیم بایراممیزسان قیشی یاز ایله میسن

سن گون اول، قوی غم میز داغدا قار اولسون، اریسین

منیم آنجاق ایشیمی سوز و گداز ایله میسن

من بو معناده غزل یازمالی حالیم یوخدی

سن جوجوق تک قوجانی فرفره باز، ایله میسن

کاکلی باشدا بوروب باغلامیسان تاج کیمی

او قیزیل ساچدان اونا، گوللی قوتاز ایله میسن

سینه بیر دشت مغان دیر، قوزی یان- یانه یاتیب

منیم آغلار گوزومی اوردا آراز ایله میسن

بو گوزللیک کی جهاندا سنه وئرمیش تانری

هر قدر ناز ائله سن ایله، کی آز ایله میسن

من بو سوز یله آتدین، آرالاندین بیلیرم

آرانی بیر پارا نامردیله ساز ایله میسن

دستماز ایله دیگین چشمه،مسیحا قانی دیر

بیلمیرم هانسی کلیساده نماز ایله میسن؟

من«عشیران» اوخوسام، پنجه«عراق» اوسته گزه ر

گوزلیم، «ترک» اولالی، ترک «حجاز» ایله میسن

تازا شاعر، بوده نیز هر نه باخیرسان دیبی یوخ

چوخ اوزاتسان بوغازی، اوردهگی قاز ایله میسن

بسکه زلف و خط خالین قوپالاغین گؤتدون

زلفعلی نین باشینی آزقالا داز ایله میسن

گل! منیم ایسته دیگیم کعبه ییخیلماز، اوجالار

باشدادا کژ گئده سن، دیبده تراز ایله میسن

خط و خالیندن آلیب مشقیمی قرآن یازارام

بو حقیقت له منی، اهل مجاز ایله میسن

منی، دان اولدوزی، سن یاخشی تانیرسان که سحر

افقی خلوت ائدیب رازو نیاز ایله میسن

«شهریار»ین داغیلیب، داغدا داشا دالدالانیب

ئوزون انصاف ایله، محمودی ایاز ایله میسن

استاد شهریار

 


دریا ائله دیم

ترکی بیر چشمه ایسه، من اونی دریا ائله دیم

بیر سویرق معرکه نی محشر کبرا ائله دیم

بیر ایشیلتیدی سها اولدوزی تک گورسنمز

گوز یاشیلما من اونی عقد ثریا ائله دیم

امیدیم وار که بو دریا هله اقیانوس اولا

اونا ضامن بو زمینه که مهیا ائله دیم

عرفانا چاتماسا شعر و ادب ابقا اولماز

من ده عرفانه چاتیب شعریمی ابقا ائله دیم

ابدیتله یاناشدیم دوغولا حافظه تای

شیرازین شاهچراغین تبریزه اهدا ائله دیم

ترکی نین جانینی آلمیشدی حیاسیز طاغوت

من حیات آلدیم اونا، حق ایچون احیا ائله دیم

(فیض روح القدس) اولدی مددیم حافظ تک

من ده حافظ کیمی اعجاز مسیحا ائله دیم

قمه قداره لر آغزیندا دیل اولمیشدی سوگوش

من سه وینج ائتدیم اونی، خنجری خرما ائله دیم

ایندی گویلرده گوزل صفله صفا ایله گزیر

منجلابلاردا اوزن اردگی دورنا ائله دیم

باخ که(حیدر بابا)افسانه تک اولموش بیر قاف

من کیچیک بیر داغی سر منزل عنقا ائله دیم

بوردا(روشن ضمیرین)ده هنرین یاد ائده لیم

من اون دا قلمین طوطی گویا ائله دیم

نه تک ایراندا منیم ولوله سالمیش قلمیم

باخ که ترکیه ده، قافقازدا نه غوغا ائله دیم

باخ که تهراندا نه شاعرلری شیدا ائله دیم

هم(سهندیه) سهندین داغین ائتدی باش اوجا

هممن ئوز قارداشیمین حقینی ایفا ائله دیم

آجی دیللرده شیرین ترکی اولوردی حنظل

من شیرین دیللره قاتدیم اونی حلوا ائله دیم

هر نه قالمیشدی کئچنلردن اونا بال پتگی

اریدیب موملو بالین شهد مصفا ائله دیم

ترکی، واللاه، آنالار اوخشاغی، لایلای دیلی دیر

دردیمی من بو دوا ایله مداوا ائله دیم

شهریار، حیف ساووخدیر بو دگیرمان هله ده

دارتماغا یوخدی دنی، من ده مدارا ائله دیم

استاد شهریار

 

 

مجنون

«مجنون ایله من مکتب عشق ایچره اوخوردیق

من مصحفی ختم ائتدیم او (واللیل) ده قالدی»*

بیر گون ده ائشیدیک که دوشوب چوللره مجنون

(واللیل) اولوب وردی، جوانکن ده قوجالدی

بیر گون ده خبر گلدی که واللیلیسی ایله

جان وئردی، جهان ایچره یامان ولوله سالدی

* بیت اول قدیمی و استاد شهریار دو بیت جهت تکمیل اضافه نموده اند.



 

خان ننه

خان ننه، هایاندا قالدین

بئله باشیوا دولانیم

نئجه من سنی ایتیردیم!

دا سنین تایین تاپیلماز

سن أولن گون، عمه گلدی

منی گتدی آیری کنده

من اوشاق، نه آنلیایدیم؟

باشیمی قاتیب اوشاقلار

نئچه گون من اوردا قالدیم

قاییدیب گلنده،باخدیم

یئریوی ییغیشدیریبلار

نه أوزون، و نه یئرین وار

«هانی خان ننه م؟» سوروشدوم

دئدیلرکه:خان ننه نی

آپاریبلا کربلایه

که شفاسین اوردان آلسین

سفری اوزون سفردیر

بیر ایکی ایل چکرگلینجه

نئجه آغلارام، یانیخلی

نئچه گون ائله چیغیردیم

که سسیم، سینم توتولدی

او، من اولماسام یانیندا

أوزی هئچ یئره گدنمز

بو سفر نولوبدی، من سیز

أوزی، تک قویوب گئدیبدی؟

هامیدان آجیخ ائدرکن

هامییا آجیخلی باخدیم

سونرا باشلادیم که: من ده

گئدیرم اونون دالینجا

دئدیلر: سنین کی تئزدیر

امامین مزاری اوسته-

اوشاقی آپارماق اولماز

سن اوخی، قرآنی تئز چیخ

سن اونی چیخینجا بلکه

گله خان ننه سفردن

تله سیک راوانلاماقدا

اوخویوب قرآنی چیخدیم

که یازیم سنه: گل ایندی

داها چیخمیشام قرآنی

منه سوقت آل گلنده

آما هر کاغاز یازاندا

آقامین گؤزی دولاردی

سنده کی گلیب چیخمادین

نئچه ایل بو انتظارلا

گونی، هفته نی سایاردیم

تا یاواش یاواش گؤز آچدیم

آنلادیم که، سن أولوبسن!

بیله بیلمیه هنوزدا

اوره گیمده بیر ایتیک وار

گؤزوم آختارار همیشه

نه یاماندی بو ایتیک لر

خان ننه جانیم، نولِیدی

سنی بیرده من تاپایدیم

او آیاقلار اوسته، بیرده

دؤشه نیب بیر آغلایایدیم

قولی حلقه سالمیش ایپ تک

او آیاغی باغلیایدیم

که داها گئدنمیه ایدین

گئجه لر یاتاندا، سن ده

منی قوینووا آلاردین

نئجه باغریوا باساردین

قولون اوسته گاه سالاردین

آخی دنیا نی آتارکن

ایکیمیز شیرین یاتاردیق

یوخودا(لولئی)آتارکن

سنی من بلشدیرَردیم

گئجه لی، سو قیزدیراردین

أوزیوی تمیزلیهردین

گنه ده منی أوپردین

هئچ منه آجیخلامازدین

ساواشان منه کیم اولسون

سن منه هاوار دوراردین

منی، سن آنام دؤینده

قاپیب آرادان چیخاردین

ائله ایستیلیک او ایستک

داها کیمسه ده اولورمی؟

اوره گیم دئییر کی: یوق- یوق

او ده رین صفالی ایستک

منیم او عزیزلیگیم تک

سنیله گئدیب، توکندی

خان ننه، أزون دیئیردین

که: سنه بهشت ده، آلله

وئرجک نه ایستیورسن

بو سؤزون یادیندا قالسین

منه قولینی وئریب سن

ائله بیر گونوم اولورسا

بیلیسن نه ایسته رم من؟

سؤزیمه درست قولاخ وئر:

(سن ایلن اوشاخلیق عهدین)

خان ننه آمان، نولِیدی

بیر اوشاخلیغی تاپایدیم

بیر ده من سنه چاتایدیم

سنیلن قوجاقلاشایدیم

سنیلن بیر آغلاشایدیم

یئنیدن اوشاق اولورکن

قوجاغوندا بیر یاتایدیم

ائلر بیر بهشت اولورسا

داها من ئوز آللاهمیمدان

باشقا بیر شئ ایستمزدیم

 

 

 


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






برچسب‌ها: استاد رحیم دیندار(کامران) شاعر نویسنده محقق پژوهشگر و دانشمند معاصر ایران و جهان

تاريخ : دو شنبه 16 ارديبهشت 1396 | 23:59 | نویسنده : MAHVASH و گروه نویسندگان |

.: Weblog Themes By SlideTheme :.

  • بناب پلاستیک
  • (function(i,s,o,g,r,a,m){i['GoogleAnalyticsObject']=r;i[r]=i[r]||function(){ (i[r].q=i[r].q||[]).push(arguments)},i[r].l=1*new Date();a=s.createElement(o), m=s.getElementsByTagName(o)[0];a.async=1;a.src=g;m.parentNode.insertBefore(a,m) })(window,document,'script','//www.google-analytics.com/analytics.js','ga'); ga('create', 'UA-52170159-2', 'auto'); ga('send', 'pageview');