اشعار معروف

از شاعران معروف

استاد شهریار

استاد دیندار(کامران)

سیمین بهیهانی

سهراب سپهری

                                                             غزل اعتبار شعر                                    

              از  هفت     آسمان        گذرد     اعتبار                                     

         مانا    پایدار    بود        روزگار     شعر               

             از  خاکیان   کسی   به   غبارش   نمی رسد                                                                

              باشد   سوار   با ل  ملائک   نگار    شعر                                                                    

           باغ  مرا  خزان  و هراسی  ز   چرخ نیست                                                                                            

           خندان   شکوفه های   دل از  نو بها   رشعر                                                                                   

           دردا  که   خیل   بی    هنران  در    زمان ما                                                                                                                             

           مضراب  ها    گرفته    نوازند    تار    شعر                                                                    

            احساس   شاعرانه ام    ای  جان  مکّدر است                                                           

              چون  فتنه ها  به  پا  بَود  اندر   دیار    شعر                                                          

             بازار   شعر   را   دو   سه    مداح   بی  هنر                                                                                                       

               آشفته     کرده اند  چو   زلف    نگار    شعر                                                          

         شعری که خالی  است ز  احساس  وشور حال                                               

           کی  می توان  شمر د نش  اندر  شمار  شعر                                                                                                  

             یک بیت  شعر   عرصه  جولان شاعر است                                                  

            کامران  ز فیض عشق تو شد  شهسوار  شعر

بازی شطرنج عشق

بوُد  عشق بتان    آیین  و کیشم

اسیر دست احساسات خویشم

منم   آن تک   درخت   اندر  بیابان

زند  باد  خزان  هر  لحظه   نیشم

بسی   فرسنگها   پیموده ام  راه

گذشتم بهر  تو از  قوم و خویشم

مرا  در      کلبه   تنهائی   خویش

مسوزان   رحم کن با جان ریشم

بیا  در   بازی   شطرنج    عشقت

 بکن   ماتم   مده    اینقدر  کیشم

مرا   مگذار    تنها   چون    غریبان

بیا   ای   نازنین   یک لحظه پیشم

 شعر آزاد

 ای بلای قلب من اولین نگاه

تومرا خلوت نشین

 سرای عشق کرد

اولین نگاه تو

مرااز شهر

و دیار م آواره کرد........

آمدی  جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست

من که یک امروز مهمان توام فردا چرا

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا

وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار

اینهمه غافل شدن از چون منی شیدا چرا

شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود

ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا

ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت

اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند

در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین

خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا

شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر

این سفر راه قیامت میروی تنها چرا

شعر زیر باران باید رفت

سپهری

چترها را باید بست

زیر باران باید رفت

فکر را خاطره را زیر باران باید برد

با همه مردم شهر زیر باران باید رفت

دوست را زیر باران باید برد

عشق را زیر باران باید جست

زیر باران باید با زن خوابید

زیر باران باید بازی کرد

زیر باران باید چیز نوشت حرف زد نیلوفر کاشت

زندگی تر شدن پی در پی

زندگی آب تنی کردن در حوضچه “اکنون” است

رخت ها را بکنیم

آب در یک قدمی است …

ودو قطعه شعر کوتاه از سهراب

بهترین چیز رسیدن به نگاهی است

که از حادثه عشق تر است

(((((((((((((

دود می خیزد ز خلوتگاه من

کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟

با درون سوخته دارم سخن

کی به پایان می رسد افسانه ام ؟

یارب      مرا   ياری بده، تا سخت   آزارش کنم

هجرش دهم، زجرش دهم، خوارش کنم، زارش کنم

از بوسه­  های آتشين، وز  خنده­  های دلنشين

صد شعله در جانش زنم، صد فتنه در کارش کنم

در پيش چشمش ساغری، گيرم ز دست دلبری

از   رشک آزارش دهم، وز   غصه بيمارش کنم

بندی به   پايش افکنم، گويم  خداوندش منم

چون بنده در سودای زر، کالای   بازارش کنم

گويد مي فزا قهر خود، گويم بخواهم مهر خود

گويد که کمتر کن جفا، گويم که بسيارش کنم

هر شامگه در خانه­ای، چابکتر از پروانه­ای

رقصم بر بيگانه­ای، وز خويش بيزارش کنم

چون بينم آن شيدای من، فارغ شد از احوال من

منزل کنم   در   کوی او، باشد   که ديدارش  کنم

غزل اهل دل

رفیق اهل دل و یار محرمی دارم

بساط باده و عیش فراهمی دارم

کنار جو، چمن شسته را نمی خواهم 

که جوی اشکی و مژگان پُر نَمی دارم

گذشتم از سر عالم، کسی چه می داند

که من به گوشهء خلوت، چه عالمی دارم

تو دل  نداری   و غم    هم نداری اما من

خوشم از این که دلی دارم و غمی دارم

چو حلقه بازوی من، تنگ، گِرد پیکر توست 

حسود  جان بسپارد   که    خاتمی دارم

به سربلندیِ خود واقفم، ز پستی نیست 

به پشت خویش اگر چون فلک خمی دارم

ز سیل کینهء دشمن چه غم خورم سیمین؟

که   همچو   کوهم و   بنیان محکمی دارم

نظرات شما عزیزان:

لیلااسعدیان تهران

ساعت2:50---23 اسفند 1395

بسیار

عالی.....

مدیریت MAHVASH همه جا:

لیلا جان از بازدید و

حضور گرمتان ممنون

و سپاسگزاریم

رویا نو نهالی از تبریز

ساعت22:03---2 اسفند 1395

[وب سایت]

سلام خسته نباشید من از

خوانندگان دایمی سایت

پر شور شما

هستم مطالب سایت

زیبایتان هر روز زیباتر

می شود برایتان

آرزوی موفقیت می کنم

و از اشعار جدید

استاد دیندار(کامران)

زیاد بنویسید

ممنونم

: مدیریت MAHVASH همه جا

سلام رویا جان:

از اینکه از خوانندگان دایمی سایت

می باشید تبریک عرض می کنیم

و سعی می کنم هر روز مطالب جدید بنویسم

تا رضایت شما عزیزان بر آ ورده شود در ضمن

از اشعار جدید استاد کامران نیز حتما به محض

دریافت درج خواهیم کرد بسیار از لطف شما سپاسگزاریم


-

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: