آمار
وب سایت:
سه سیاره از هفت سیاره کشف شده در فاصله‌ای از ستاره‌شان قرار دارند
که می‌توانند قابل سکونت باشند.
ستاره شناسان موفق به کشف هفت سیاره شده‌اند که اندازه‌ای نزدیک
به اندازه کره زمین دارند و همگی به دور یک ستاره در حال چرخش‌اند.
محققان می‌گویند که در سطح همه این هفت سیاره ممکن است آب مایع
یافت شود. اما نکته مهم این است که سه سیاره از هفت سیاره کشف شده
در فاصله‌ای از ستاره‌شان قرار دارند که می‌توانند قابل سکونت باشند. این سیاره‌ها
برای اولین بار به وسیله تلکسوپ فضایی اسپیتزر، متعلق به سازمان فضایی آمریکا،
رصد شده اند. هفت سیاره
تازه کشف شده به گرد ستاره "ترپیست یک" (Trappist-1)
که یک ستاره با حجم کم و دمای پایین است می‌چرخند. این منظومه کوچک
در فاصله ۴۰ سال نوری زمین واقع شده است.
موضوع کشف این سیاره‌ها که با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا دیده شده‌اند
در مجله نیچر شرح داده شده است.
میشل گیلون، از دانشگاه بلژیکی لیژ که سرپرست نویسندگان این مقاله مجله
نیچر است و برای اولین بار خبر کشف این سیاره‌ها را داده میگوید: این سیاره‌ها
به یکدیگر و همینطور به ستاره‌شان بسیار نزدیک‌اند و وضعیت‌شان خیلی شبیه
به وضعیت ماه‌های دور سیاره مشتری است. اما چون ستاره این منظومه،
کوچک و سرد است، دمای هفت سیاره کشف شده، معتدل است و این به
این معناست که ممکن است در آنها آب مایع- و شاید حیات- وجود داشته باشد.
به گفته دگتر گیلون این بزرگ‌ترین مجموعه کشف شده از سیاره‌های هم‌اندازه
کره زمین است که همگی در شرایط یکسانی از نظر وضعیت سکونت قرار گرفته‌اند.
ممکن است در این سیاره‌ها آب و شاید حیات وجود داشته باشد
دکتر اموری تراود یکی دیگر از نویسندگان این مقاله میگوید که اگر دورترین سیاره
نسبت به ستاره "ترپیست یک"، مثل سیاره زهره و نه زمین، اتمسفری داشته باشد
به طور موثر مانع حرارت شود، احتمالا ممکن است قابل سکونت باشد.
او به بی‌بی‌سی گفته بسیار ناامید کننده است اگر زمین تنها محل
قابل زندگی در میان سیاره‌های جهان باشد.
دیوید شوکمان، سردبیر بخش علمی بی‌بی‌سی معتقد است شور و شوق
حاصل از کشف این سیاره‌ها تنها به این دلیل نیست که یک دفعه تعداد زیادی
سیاره هم اندازه زمین همه با هم و در یک محدوده کشف شده اند بلکه بخشی
هم به خاطر این است که ستاره "ترپیست یک"،تقریبا کوچک و کم نور است.
این به این معناست که مطالعه این سیاره‌ها از مطالعه سیاره‌هایی که به
ستاره‌های نورانی نزدیک‌ترند آسان‌تر خواهد بود.
مرحله بعدی تحقیقات در مورد این سیاره‌ها هم‌اکنون در حال انجام است
و در این مرحله جستجو برای یافتن گازهای کلیدی برای حیات یعنی
اکسیژن و متان است آغاز شده است. ستاره شناسان امیدوارند که
به زودی از رازهای دیگر سطح این سیاره‌ها پرده بردارند.
یا شرایط حیات روی مریخ وجود داشته است؟ ماموریت تازه آژانس فضایی اروپ
ا (ESA) به نام «اکسومارس»
(EXOMARS) با هدف یافتن پاسخ برای این پرسش مهم علمی طراحی شده است.
براساس برنامه ریزیها، مدارگرد و کاوشگر این آژانس نیمه ماه مارس
از پایگاه بایغونور در جنوب قزاقستان به فضا پرتاب می شود.
یکی از مدیران آژانس درباره این ماموریت می گوید: «اکسومارس
ماموریتی است که آرزویش را داشتیم. تصور ما از این ماموریت،
یافتن پاسخی برای پرسش مهم ما درباره مریخ است. آیا زندگی
روی مریخ وجود دارد؟ همچنین این نکته که مریخ چه تاثیری
روی تکامل منظومه شمسی و زمین داشته است.»
پس از ارسال سفینه و طی هفت ماه سفر، اولین مرحله ماموریت
اکسومارس ماه اکتبر با رسیدن به مقصد به نتیجه خواهد رسید. کاوشگر آن
موسوم به «چیاپارلی» روی سیاره قرمز و مدارگرد برای پژوهش جو در
مدار مریخ قرار می گیرند. خورخه واگو، یکی از دانشمندان پروژه اکسومارس
می گوید: «با توجه به اینکه این اولین ماموریت فرود در فصل توفان جهانی غبار است،
در جریان فرود آمدن ماهواره آزمایش و اندازه گیری هایی انجام می دهیم که به
شناخت عناصر مهم جو در این وقت سال کمک می کنند. اینها عناصری هستند
که تا بحال کمتر بررسی و مطالعه شده اند.»
با توجه به اینکه مریخ میلیاردها سال پیش آب و جو داشته، یکی از نقاط احتمالی
برای یافتن عناصر حیات در کهکشان است. دوربینهای ماهواره در جستجوی ذرات
گاز خواهند بود که دلیل فعالیتهای زیست شناسی و یا زمین شناختی در مریخ است.
دسامبر ۲۰۱۴ کاوشگر ناسا در مریخ ذرات گاز متان پیدا کردند. در حالیکه نود درصد
گاز متان زمین توسط موجودات زنده تولید می شود، هدف داشنمندان پیدا
کردن منبع این گاز در مریخ است.
یکی از کارشناسان پروژه با اشاره به هدف دانشمندان برای پیدا کردن منبع این
گاز در مریخ می گوید: «عناصر تشکیل دهنده جو را با دقت و جزییات بررسی خواهیم کرد.
همچنین منابع احتمالی تولید آنها روی سیاره را ارزیابی می کنیم. به عنوان مثال فعالیتهای
آتشفشانی نزدیک به پوسته زمین که می تواند با آزاد شدن آب و یا گازهای محبوس شده
به سطح مرتبط باشد. البته می توانیم درباره حیات در مفهوم زیست شناختی هم
حرف بزنیم. با وجود اینکه من شخصا و مقدمتا در این باره تردید دارم.»
یکی از هدفهای دیگر پروژه اکسومارس آزمایش برخی فناوری های مختلف پروازی و
پژوهشی ضروری ماموریت های فضایی آینده است. مانند ماموریت بین المللی بازگرداندن
نمونه های پژوهشی مریخ به زمین و به طور خاص: کاوشگر این ماموریت تکنیکهای ورود،
فرود و نشستن محموله روی مریخ را نظارت خواهد کرد.
این عملیات برای پروژه های ما در اروپا و ماموریت های دیگر فرود در این مقطع از سال مفید خواهند بود. همچنین برای ماموریتهای فضایی از جمله برای فضانوردان در آینده نیز مهم هستند.»
برنامه «اکسومارس» شامل دو ماموریت است: ماموریت بعدی که سال ۲۰۱۸ شروع
می شود شامل یک کاوشگر با مته حفاری ۲ متری، و واحد پژوهش های
زیست شناسی و زمین شناسی است. کاوشگر با عمیق ترین حفاریهای ت
اکنون انجام شده، در جستجوی نشانه های فسیل شده زندگی در گذشته مریخ خواهد بود.
داخل لیزری» موسوم به لایگو در آمریکا فصل تازه ای در ستاره شناسی
گشوده است. امواج گرانشی بوسیله یکی از شدیدترین فرآیندهای هستی
ایجاد شده و در فضا و مکان حرکت می کنند. یک قرن پیش اینشتین
در فرضیه خود وجود آنها را اثبات کرده بود. جیانپیترو کانیولی، استاد فیزیک
آزمایشگاه مواد پیشرفته دانشگاه لیون فرانسه و محل ساخت آیینه تداخل
سنج بکار رفته در این تحقیق می گوید: «پنجره تازه ای به جهان هستی باز شده،
امکانی برای پژوهشی بکلی متفاوت در یک پدیده ای که تا به حال برای ما مجهول بوده است.»
هر صدا، مانند صدای نوزاد، فرکانس یا طول موج ویژه خود را دارد. این خصوصیت ب
ه داشنمندان اجازه می دهد تا پدیده را به شیوه ای کاملا متفاوت مطالعه کنند.
جیانپیترو کانیولی می افزاید: «با تحلیل امواج سیگنالی، می توانیم جرم ماده ای
که این مواج گرانشی را تولید کرده و همچنین فاصله بین دو جرم را اندازه گیری کنیم.
این مولفه ها برای هر ستاره نوترونی و یا سیاهچاله، منحصر بفرد و یگانه است. ما
می گوییم سیگنالی که دریافت می کنیم درست نشانه هایی مانند اثرانگشت
یک رویداد منحصربفرد هستند.»
به گفته دانشمندان، حال می توانیم صدای کهکشان را بشنویم. اما صدای بزرگ،
همان صدای منشا پیدایش حیات است: صدای انفجار بزرگ یا بیگ بنگ که در آینده
شنیده خواهد شد. اما برای این کار باید فناوری توسعه یابد. استاد فیزیک دانشگاه
لیون در این زمنیه میگوید:«برای ساختن ابزاری که بتواند صدای درونی بسیار پایین
امواج گرانشی که پس از بیگ بنگ یا انفجار بزرگ را ردیابی کند،
باید سالها منتظر باشیم.»
آینده این ماموریت عملی و امید به دریافت طیف های مختلف امواج گرانشی
در دوردست ترین نقاط کهکشان، به حساسیت لایگو، «رصدخانه
موج گرانشی تداخل لیزری» وابسته است.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
